Coraz więcej marek korzysta z trendujących dźwięków w swoich kampaniach na TikToku i Instagramie. Krótkie audio z popularnych seriali, viralowych filmików czy spontanicznych wykonań trafia do tysięcy użytkowników – ale czy można z nich korzystać w reklamach bez naruszania prawa autorskiego?

‍

Czy stworzenie własnej wersji znanego fragmentu piosenki – np. zaśpiewanie tych samych słów albo napisanie nowego tekstu do tej samej melodii – stanowi naruszenie praw twórcy? Co, jeśli oryginalne nagranie pochodzi z programu telewizyjnego, a autor utworu nie jest znany? I wreszcie – czy uproszczone licencje platformowe (np. TikToka czy Mety) wystarczą, by chronić markę przed ryzykiem prawnym?

‍

W tym artykule przyglądamy się, gdzie przebiega granica między inspiracją a naruszeniem praw autorskich oraz jak bezpiecznie korzystać z trendującego audio w komunikacji marketingowej.

‍

W skrócie

‍

Stworzenie własnego coveru lub autorskiego opracowania popularnego utworu może wydawać się bezpiecznym obejściem licencji, jednak w praktyce nie eliminuje kluczowych obowiązków prawnych. W każdym przypadku, w którym muzyka ma być połączona z obrazem – zwłaszcza w treściach promocyjnych – konieczne jest uzyskanie licencji synchronizacyjnej na wykorzystanie utworu pierwotnego (melodii i tekstu).

‍

Zarówno wierne wykonanie, jak i twórcza przeróbka wymagają zgody właścicieli praw autorskich. W przypadku opracowania – dodatkowo potrzebna jest zgoda autora oryginału. Procedura uzyskania takich zgód bywa czasochłonna, kosztowna i obarczona niepewnością, ponieważ zależy od decyzji samych twórców lub ich reprezentantów.

‍

W kontekście kampanii komercyjnych i działań marek – szczególnie tych o dużej skali – najbezpieczniejszym rozwiązaniem pozostaje korzystanie z utworów objętych właściwymi licencjami lub tworzenie w pełni oryginalnych kompozycji. Dzięki temu można uniknąć ryzyka naruszenia praw autorskich i ewentualnych roszczeń finansowych.

‍

‍

Ogólne wymogi prawne

‍

Polskie prawo autorskie, uregulowane ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych, chroni utwór jako każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. W przypadku utworu słowno-muzycznego, takiego jak popularna piosenka, ochrona obejmuje wiele warstw, które często muszą być licencjonowane oddzielnie, co stanowi fundamentalne wyzwanie.

• Prawa do utworu (kompozycja i tekst): chronią one niematerialną treść twórczą - melodię, harmonię i warstwę liryczną. Prawa te należą do kompozytora i autora tekstu i są często zarządzane przez wydawców muzycznych oraz organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi (OZZ).
• Prawa pokrewne do fonogramu: chronią konkretne nagranie dźwiękowe. Prawa te należą do producenta fonogramu (zazwyczaj wytwórni). Stworzenie coveru przez markę faktycznie tworzy nowy fonogram, co zwalnia markę z obowiązku licencjonowania oryginalnego nagrania. Jednak ten mechanizm nie ma wpływu na prawa do samego utworu.
• Prawa pokrewne do wykonania: chronią artystów wykonawców uczestniczących w nagraniu.

‍

Kluczowe wymogi licencyjne w kontekście komercyjnym

‍

‍Dla każdego materiału wideo o charakterze reklamowym, zawierającego muzykę, niezależnie od tego, czy jest to oryginał, czy cover, wymagane są kluczowe zgody na wykorzystanie w celach komercyjnych (zarobkowych).

• Licencja synchronizacyjna - jest to najistotniejszy i najdroższy element procesu licencjonowania. Licencja synchronizacyjna to zgoda na połączenie utworu muzycznego z obrazem ruchomym, na przykład w filmie, reklamie, czy grze wideo. Bez tej licencji, połączenie jakiejkolwiek popularnej i chronionej kompozycji z materiałem wideo marki stanowi bezpośrednie naruszenie autorskich praw majątkowych twórców. Tworzenie coveru przez markę pozwala na stworzenie nowego fonogramu, ale ten nowy fonogram nadal zawiera w sobie prawnie chroniony utwór. Zatem, aby legalnie zsynchronizować nowy cover z obrazem reklamowym, marka musi nabyć licencję do synchronizacji utworu pierwotnego od wydawcy muzycznego (lub bezpośrednio od autorów). Nie ma możliwości prawnej obejścia tego wymogu w przypadku komercyjnego wykorzystania.
• Reprodukcja utworu - oprócz ww. licencji, konieczne jest uregulowanie prawa do reprodukcji utworu w nowym nagraniu oraz prawa do publicznego udostępniania tego nagrania w mediach. Tantiemy są należne za każdym razem, gdy kompozycja jest wykorzystywana w pliku do pobrania lub na platformie streamingowej na żądanie. W Polsce te prawa są najczęściej zarządzane przez OZZ.

‍

Stworzenie nagrania, które ma w założeniu wiernie oddać melodię i tekst utworu pierwotnego

‍

‍W polskim prawie autorskim, zwykłe wykonanie, które nie wprowadza istotnych, twórczych zmian w kompozycji, nie jest uznawane za opracowanie. W takim przypadku, licencja na wykonanie, którą można uzyskać za pośrednictwem OZZ, jest wystarczająca w kontekście niekomercyjnym.

‍

‍Granica między wiernym wykonaniem a opracowaniem jest płynna. Jeżeli w trakcie produkcji coveru, marka wprowadzi twórcze zmiany w aranżacji, instrumentacji lub innych elementach piosenki (co często ma miejsce w materiałach promocyjnych, aby nadać im unikalny charakter), może to doprowadzić do powstania opracowania.Wówczas, zastosowanie mają bardziej restrykcyjne wymogi prawne, opisane poniżej.

‍

‍Niewystarczalność licencji OZZ w kontekście reklamowym

‍

‍Nawet jeśli cover pozostaje absolutnie wierny (nie jest opracowaniem), marka nie może polegać wyłącznie na licencjach na wykonanie (np. od ZAiKS).

‍

Obowiązek uzyskania licencji do synchronizacji jest niezależny od płatności tantiem do OZZ. Licencja ta dotyczy sposobu wykorzystania (połączenia z obrazem reklamowym), podczas gdy OZZ w typowym scenariuszu zarządza prawami do reprodukcji i publicznego wykonania. Marka musiałaby uzyskać formalną zgodę wydawcy muzycznego na użycie utworu w reklamie. Nieuzyskanie tej zgody stanowi rażące naruszenie autorskich praw majątkowych, pomimo stworzenia własnego nagrania.

‍

Ponadto, należy zachować szczególną ostrożność w przypadku bazowania na audio z programu telewizyjnego. Programy audiowizualne są chronione prawami autorskimi i prawami pokrewnymi. Chociaż własny cover eliminuje fonogram, jakakolwiek próba naśladowania charakterystycznych efektów dźwiękowych lub wykorzystania nawet minimalnych fragmentów oryginalnej ścieżki dźwiękowej programu telewizyjnego, byłaby bezpośrednim naruszeniem praw pokrewnych.

‍

‍Opracowanie twórcze - zachowanie oryginalnej linii melodycznej przy jednoczesnej zmianie tekstu

‍

‍Zachowanie oryginalnej linii melodycznej przy jednoczesnej zmianie tekstu jest prawnie kwalifikowany jako stworzenie utworu zależnego, czyli opracowania.Zgodnie z prawem, rozporządzanie i korzystanie z opracowania cudzego utworu wymaga zezwolenia twórcy utworu pierwotnego. Zmiana warstwy lirycznej przy zachowaniu kompozycji jest twórczą modyfikacją utworu słowno-muzycznego

‍

‍Konsekwencje i ryzyka opracowania dla komercyjnej marki

‍

‍Prawna konieczność uzyskania zgody autora pierwotnego czyni ten scenariusz  najbardziej ryzykownym i złożonym:

• zgoda na opracowanie jest wymogiem dodatkowym do licencji na synchronizację, a nie jej zamiennikiem. Negocjacje z autorem pierwotnym w celu uzyskania zgody na zmianę tekstu w kontekście reklamy (komercjalizacja jego dzieła) są zazwyczaj trudne i kosztowne. Twórca pierwotny ma prawo odmówić zgody, zwłaszcza jeśli uzna, że nowa treść (np. reklamowa, promocyjna) narusza integralność jego dzieła lub jego osobiste postrzeganie utworu.
• brak zgody na opracowanie stanowi naruszenie autorskich praw majątkowych. Co więcej, jeśli zmiana tekstu w spocie marki zostanie odebrana jako szkodliwa lub nieodpowiednia w stosunku do pierwotnego dzieła, może dojść do naruszenia autorskich praw osobistych twórcy (prawa do integralności utworu), które są niezbywalne.
• niezależnie od uzyskanych zgód, ustawa nakłada obowiązek, aby na egzemplarzach opracowania wymienić twórcę i tytuł utworu pierwotnego.

‍

Muzyka na platformach typu TikTok czy Meta

‍

Platformy mediów społecznościowych, w tym Meta (Facebook/Instagram) i TikTok stosują rygorystyczne zasady licencyjne, szczególnie w odniesieniu do treści sponsorowanych i monetyzowanych, które muszą być prawnie zabezpieczone niezależnie od ich viralowego statusu.

‍

Regulaminy stanowią jednoznacznie, że konta biznesowe i marki nie mogą korzystać z ogólnej biblioteki muzyki dostępnej dla zwykłych użytkowników. Muzyka ta jest licencjonowana tylko na użytek osobisty i niekomercyjny. Zamiast tego, marka musi korzystać z Commercial Music Library (CML) - Tiktok/ Meta Sound Collection - Meta, która zawiera utwory, do których platforma uzyskała już prawa komercyjne.

‍

Korzystanie z powyższych zbiorów gwarantuje minimalne ryzyko prawne, ponieważ utwory tam zawarte są przystosowane do użytku komercyjnego. W zbiorach znajdują się utwory rockowe, popowe, elektroniczne i inne, dostępne do użytku w ogólnych treściach organicznych, duetach, reakcjach oraz reklamach wideo.

‍

‍Konsekwencje użycia muzyki spoza zbiorów

‍

‍Jeśli marka zdecyduje się użyć coveru lub opracowania, które nie pochodzi z ww. zbiorów, musi włączyć odpowiednie ustawienie ujawnienia treści komercyjnej i zaakceptować Music Usage Confirmation.

• Potwierdzenie użycia muzyki jest formalnym oświadczeniem marki. Jest to kluczowy mechanizm przenoszenia odpowiedzialności prawnej z platformy na reklamodawcę (czyli markę).
• Jeśli marka opublikuje wideo z coverem, nie posiadając do tego praw, formalnie złoży nieprawdziwe oświadczenie platformie. Konsekwencją jest nie tylko potencjalne roszczenie twórców, ale także ryzyko natychmiastowego usunięcia treści przez TikTok/Meta w ramach modernizowanych procedur monitorowania naruszeń praw autorskich, co może prowadzić do utraty budżetu kampanii i potencjalnych sankcji na koncie marki.

‍

Alternatywne ścieżki i ograniczenia prawne

‍

Parodia lub pastisz

‍

Można teoretycznie rozważyć, czy zmiana tekstu nie kwalifikuje się jako parodia lub pastisz, które w świetle prawa stanowią dozwolony użytek.

Dozwolony użytek (w tym parodia) jest jednak prawem ograniczającym monopol twórcy i służy zaspokojeniu interesów publicznych, takich jak swoboda wypowiedzi, satyra czy krytyka. Zastosowanie dozwolonego użytku w celu komercyjnej reklamy produktów (promocja marki) jest w polskiej doktrynie prawnej i orzecznictwie traktowane z dużą nieufnością i obarczone jest ekstremalnym ryzykiem.

‍

Celem wykorzystania utworu przez markę nie jest krytyka ani humor kosztem oryginalnego utworu, ale czerpanie korzyści z jego popularności do promocji własnych produktów. W takich okolicznościach, sądy zazwyczaj uznają, że interes twórcy przeważa nad komercyjnym interesem reklamodawcy, co prowadzi do wniosku, że dozwolony użytek nie znajduje zastosowania. Wszelkie wykorzystanie, nawet nieznacznie zmodyfikowane, na potrzeby reklamy musi być w pełni licencjonowane.

‍

‍Muzyka własna i zbliżona brzmieniowo

‍

Czasami można jeszcze rozważyć również poniższe:

• zlecenie stworzenia całkowicie nowego utworu, który stylistycznie odpowiada pożądanemu trendowi, ale który jest nowym, oryginalnym dziełem. Marka może nabyć pełne prawa autorskie i pokrewne do tego utworu i fonogramu. Jest to najlepszy sposób na przekazanie komunikatu marki i wyróżnienie się na tle konkurencji, jednocześnie eliminując ryzyko naruszeń.
• stworzenie utworu, który jest celowo podobny do popularnego przeboju pod względem tempa, instrumentacji i nastroju, ale nie kopiuje chronionej melodii, harmonii czy tekstu. Ta strategia wymaga jednak bardzo ścisłego nadzoru prawnego, aby upewnić się, że nie zachodzi plagiat utworu pierwotnego.

‍

Przykład - utwór z Love Island

‍

‍Użycie jakiejkolwiek części oryginalnego, viralowego klipu jest niemożliwe z punktu widzenia prawnego z uwagi na skumulowanie praw własności intelektualnej, których nie można nabyć bez skomplikowanej i kosztownej procedury licencyjnej obejmującej co najmniej trzy niezależne podmioty.

Potwierdza się, że próba użycia tego konkretnego klipu niesie za sobą ryzyko skumulowane wynikające z nagromadzenia warstw praw:

• Prawa autorskie do pierwotnego utworu (kompozytor/wydawca).
• Prawa pokrewne artysty wykonawcy (uczestniczki programu) do jej spontanicznego wykonania.  
• Prawa pokrewne producenta programu audiowizualnego (Love Island USA/nadawcy), który dokonał pierwszego utrwalenia wideo.  

‍

W kontekście wymogów komercyjnych platform, Meta i TikTok kategorycznie wykluczają użycie muzyki z ich ogólnych bibliotek w treściach monetyzowanych lub reklamowych. Treści takie wymagają od marki posiadania pełnej, niezależnej licencji komercyjnej na cały utwór. Z uwagi na niemożność pozyskania wszystkich niezbędnych zgód, jedyną bezpieczną ścieżką jest stworzenie nowego, oryginalnego materiału dźwiękowego.

‍

Wspólnie z PFR startujemy z serią 6 krótkich artykułów, które pomogą founderom podejmować trafne decyzje prawne w momentach o największym wpływie na rozwój spółki i przebieg rundy.

‍

W kolejnych publikacjach omówimy:

• nazwę i ochronę marki,
• wybór formy prawnej
• Founders Agreement
• przygotowanie do LDD
• aporty IP/know-how
• ESOP

‍

Śledź serię i uporządkuj fundamenty prawne swojej spółki zanim zaczną kosztować. Zapraszamy do lektury pierwszej publikacji: https://startup.pfr.pl/artykul/nazwa-startupu-jak-uniknac-kosztownych-bledow-na-starcie

Umowa o poufności, znana jako NDA(Non-Disclosure Agreement), stanowi fundamentalny instrument prawny, któregocelem jest ochrona wrażliwych informacji i danych. W dobie cyfryzacji idynamicznej konkurencji, właściwie skonstruowane NDA jest niezbędne dozabezpieczenia przewagi rynkowej, know-how i materiałów kluczowych dla firmy.

Czym jest NDA?

NDA to porozumienie, w którym strony zobowiązują się do nieujawniania określonych informacji poufnych osobom trzecim oraz do niewykorzystywania ich w sposób sprzeczny z ustalonym celem. Celem NDA jest ochrona, przykładowo, wrażliwych danych, know-how, rozwiązań technologicznych i informacji strategicznych, których ujawnienie mogłoby narazić przedsiębiorcę na straty finansowe, utratę przewagi konkurencyjnej lub utratę niektórych praw własności intelektualnej.

Kiedy warto stosować NDA?

Umowy NDA znajdują zastosowanie w szczególności w sytuacjach, w których dochodzi do przekazywania informacji o istotnym znaczeniu biznesowym, m.in.:

• negocjacje handlowe - ochrona szczegółów ofert, warunków współpracy, planów rozwoju,
• procesy rekrutacyjne - zabezpieczenie danych o strukturze organizacyjnej, narzędziach, procedurach,
• współpraca B2B - szczególnie w branżach IT, R&D, marketingu strategicznego, produkcji,
• projekty startupowe - ochrona pomysłów, koncepcji biznesowych, prototypów,
• fuzje i przejęcia (M&A) - zabezpieczenie informacji finansowych i  operacyjnych,
• wspólne projekty badawczo-rozwojowe - ochrona wyników badań i dokumentacji badawczej  lub technicznej.

Rodzaje NDA

W praktyce stosuje się dwa główne typy umów o poufności:

1. NDA  jednostronne – obowiązek zachowania poufności spoczywa na jednej stronie (np. gdy tylko jedna firma ujawnia dane).
2. NDA wzajemne (dwustronne) - obie strony zobowiązują się do ochrony  informacji, co jest częste w projektach partnerskich lub kooperacjach technologicznych.

‍

Dobór rodzaju NDA powinien wynikać z charakteru współpracy i kierunku przepływu informacji.

Kluczowe elementy skutecznej NDA

Aby NDA mogła być skutecznie egzekwowana, powinna zawierać w szczególności:

·       definicję informacji poufnych - czyli określenie, co stanowi informację poufną – np. dokumenty, dane klientów, kod źródłowy, specyfikacje techniczne, strategie marketingowe, dane finansowe; standardem jest wyłączenie z tej definicji informacji publicznie dostępnych lub uzyskanych zgodnie z prawem np. z innych źródeł;

·       zakres ochrony - określenie, w jaki sposób można korzystać z przekazanych informacji iw jakich celach mogą być one używane;

·       standardy zabezpieczeń - wskazanie obowiązków stron w zakresie ochrony informacji, w tym: zabezpieczenia fizyczne - kontrola dostępu do pomieszczeń, sejfy, zamykane archiwa, zabezpieczenia cyfrowe - szyfrowanie danych, systemy haseł, ograniczenia uprawnień, backupy i inne;

·       postępowanie po zakończeniu współpracy - procedury zwrotu lub trwałego zniszczenia nośników danych, usunięcia plików, potwierdzenia wykonania tych czynności;

·       czas trwania obowiązku poufności - wskazanie okresu obowiązywania umowy – może on być określony (np. 3–5 lat po zakończeniu współpracy) lub nieokreślony, trzeba mieć jednak wówczas na uwadze dyskusję wokół wypowiadania umów zawieranych na czas nieokreślony;

·       sankcje i odpowiedzialność - określenie konsekwencji naruszenia, którymi mogą być: kary umowne – ryczałtowe odszkodowanie płatne w razie naruszenia; prawo do natychmiastowego rozwiązania umowy głównej (na potrzeby której NDA została zawarta); roszczenia odszkodowawcze na zasadach ogólnych, jeśli szkoda przewyższa karę umowną;

·       wyłączenia odpowiedzialności – bywa, że przekazanie informacji jest konieczne na mocy przepisu prawa, nakazu sądu lub organu administracji.

Forma NDA

Choć przepisy nie wymagają dla ważności NDA formy pisemnej (możliwe jest np. ustne lub mailowe ustalenie zasad poufności), to zawarcie klasycznej umowy jest rekomendowane - zapewnia jasność postanowień, ułatwia dowodzenie naruszenia oraz pozwala na wprowadzenie kar umownych, których skuteczność wymaga dokumentu podpisanego przez obie strony. Nie jest konieczne zawieranie takiej umowy w formie papierowej, wystarczy skan lub podpis zaufany.

NDA a procedury bezpieczeństwa – jak skutecznie chronić poufne informacje?

NDA określa zasady poufności i sankcje za ich naruszenie, ale dopiero odpowiednie praktyki w firmie, które przykładowo ograniczają ryzyko wycieku danych, pozwalają udowodnić, że dołożono należytej staranności dla ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa.

Najbardziej podstawowe procedury bezpieczeństwa to:

·       Oznaczanie i kontrola informacji, np. klasyfikacja dokumentów (np. Publiczne / Poufne /Ściśle poufne), oznaczanie plików i wydruków klauzulą „Poufne”.

·       Dostęp tylko dla uprawnionych osób, np. zasada need-to-know - dostęp wyłącznie dla osób, którym jest to niezbędne; MFA (uwierzytelnianie wieloskładnikowe)do systemów z danymi poufnymi.

·       Bezpieczne przekazywanie danych, np. szyfrowanie danych - unikanie zwykłych załączników e-mail.

·       Zabezpieczenia techniczne, np. hasła i klucze przechowywane w bezpiecznych menadżerach haseł; ochrona urządzeń (antywirus, firewall, szyfrowanie dysków); regularne aktualizacje oprogramowania.

·       Bezpieczeństwo fizyczne, np. zamykane szafy i kontrola dostępu do biura, obowiązek niszczenia dokumentów.

·       Zakończenie współpracy z pracownikami lub współpracownikami, np. zwrot lub zniszczenie nośników danych; usunięcie kopii z systemów i backupów (zgodnie z cyklem retencji).

Dodatkowe elementy, o których warto pamiętać:

• szkolenia pracowników z zasad poufności i cyberbezpieczeństwa,
• zawieranie NDA również z pracownikami i podwykonawcami,
• procedura reagowania na incydenty (np. obowiązek zgłoszenia naruszenia w 24 h),
• prawo audytu i kontroli przestrzegania umowy.

‍

Na zakończenie

Każda umowa NDA powinna być jednak dostosowana do specyfiki branży, charakteru współpracy i rodzaju chronionych informacji. A nawet najlepszy gotowy wzór traci na wartości, jeśli nie idą za nim realne procedury bezpieczeństwa.

‍

W naszej kancelarii pomagamy Klientom przygotować umowy NDA, które nie tylko skutecznie chronią interesy biznesowe, ale również są w pełni zgodne z przepisami prawa i praktyką rynkową. Analizujemy każdy projekt indywidualnie, proponując rozwiązania dopasowane do konkretnego celu i ryzyka.

‍

Jeśli chcesz, aby Twoja umowa o poufności była realnym narzędziem ochrony, a nie tylko formalnością, skontaktuj się z nami - połączymy wiedzę prawniczą z praktycznym podejściem do bezpieczeństwa informacji.

‍

E-book wspólnie tworzony przez ekspertów z różnych branż  

Zastosowanie sztucznej inteligencji w organizacjach pozarządowych może przynieść znaczące korzyści, takie jak lepsza analiza danych, usprawnienie komunikacji czy administracji. Wiele organizacji zaczyna eksperymentować z narzędziami AI, ale równie często napotykają one trudności związane z brakiem systemowego podejścia oraz obawami o bezpieczeństwo i zgodność z regulacjami. W odpowiedzi na te wyzwania, Sektor 3.0, we współpracy z ekspertami z różnych dziedzin, w tym Aleksandrą Maciejewicz i Mileną Balcerzak z kancelarii LAWMORE, Ryszardem Dałkowskim z APN Promise S.A., Katarzyną Drożdżal z Selkie Study, dr. Dawidem Szarańskim i Wojciechem Wilkiem z Sektor 3.0 – stworzył e-book, który ma pomóc organizacjom pozarządowym w bezpiecznym i efektywnym wdrażaniu AI. Publikacja zawiera praktyczne wskazówki, jak opracować wewnętrzne zasady korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji, które nie tylko zabezpieczą organizację, ale również zapewnią zespołowi poczucie bezpieczeństwa i klarowności w działaniu.

‍

Co znajdziesz w e-booku?

Publikacja składa się z czterech głównych części i ostatniej, poświęconej mocno praktycznym rozwiązaniom. Pierwsza z nich pomaga organizacjom wprowadzić AI zgodnie z prawem. Kolejna część przypomina o znaczeniu uporządkowanego zarządzania danymi, które jest fundamentem w kontekście wdrażania technologii. Trzecia część zachęca do refleksji, czy np. wykorzystanie narzędzi AI jest zgodne z wartościami organizacji, a czwarta część przedstawia m.in. kroki pozwalające na monitorowanie efektów wdrożenia narzędzia AI w organizacji. E-book zawiera przede wszystkim dużo praktycznych rozwiązań i zasad, co ma zachęcić organizacje do ich wdrożenia, jednocześnie ułatwiając całość procesu.

‍

Jak zabezpieczyć organizację przed ryzykiem prawnym?

W części przygotowanej przez Aleksandrę Maciejewicz i Milenę Balcerzak z kancelarii LAWMORE, czytelnicy znajdą konkretne wskazówki, jak skutecznie zabezpieczyć organizację przed konsekwencjami prawnymi wynikającymi z niewłaściwego korzystania z narzędzi AI. Pojawią się przykładowe klauzule, które można wykorzystać przy tworzeniu wytycznych wewnętrznych oraz pytania, które warto zadać, aby dopracować te wytyczne.

‍

Narzędzia i pytania, które warto zadać

E-book zawiera także checklisty i pytania, które pomagają odpowiedzieć na kluczowe zagadnienia związane z wdrażaniem AI w organizacjach. Jedno z pytań dotyczy na przykład tego, czy organizacja potrafi wskazać obszary, w których zastosowanie AI może wiązać się z największym ryzykiem. Inne pytanie to, czy organizacja dysponuje odpowiednimi procedurami i wiedzą, które pozwolą na bezpieczne i zgodne z regulacjami wykorzystanie tych narzędzi. E-book zachęca także do przemyślenia, jak narzędzia AI wspierają wartości organizacji oraz jakie realne korzyści przynoszą. Wszystkie te pytania i narzędzia zostały zaprezentowane w sposób praktyczny, aby pomóc organizacjom przejść przez proces wdrażania sztucznej inteligencji.

‍

Dlaczego warto sięgnąć po e-book?

Publikacja stworzona przez Sektor 3.0 i nasze eskpertki z LAWMORE to nie tylko zbiór teorii, ale przede wszystkim praktyczny przewodnik, który ma na celu ułatwienie organizacjom wdrażania sztucznej inteligencji w sposób bezpieczny, efektywny i etyczny. Jeśli chcecie dowiedzieć się, jak krok po kroku zbudować własny system zasad korzystania z AI, jak zabezpieczyć organizację przed ryzykiem prawnym i wizerunkowym, a także jak uwzględnić wartości organizacji przy wdrażaniu nowych technologii, to e-book jest dla Was.

‍

Zachęcamy do pobrania i zapoznania się z pełną treścią, która pomoże Wam w bezpiecznym wprowadzeniu AI w Waszej organizacji: Wewnętrzne zasady korzystania z AI. Przewodnik dla organizacji społecznych | Sektor 3.0

‍