W majowym wydaniu naszego newslettera, poruszone zostały następujące tematy:

Zmiany w prawie i interpretacje:

1. Ulga badawczo-rozwojowa znowu wyjaśniona
2. RODO, reklama i identyfikatory internetowe
3. Ustawa o ochronie sygnalistów – niekończąca się opowieść
4. “Zapłać lub przekaż swoje dane do celów reklamy behawioralnej” pod lupą EROD
5. Projekt ustawy o kryptoaktywach
6. Umowa leasingu i weksel do zmiany
7. Konsument z ograniczonym czasem w ramach rękojmi
8. Marketplace’y z nowymi obowiązkami sprawozdawczymi

Przydatne i ciekawe informacje:

9. „Chmura dla przedsiębiorców”
10. Jaki znak towarowy wybrać – słowny czy słowno-graficzny
11. Zwolnienie przez Skype, przy użyciu nieformalnych zwrotów
12. Biedronka kontra Lidl, czyli wojna na SMS-y okiem ekspertów

1. Ulga badawczo-rozwojowa znowu wyjaśniona

Ministerstwo Finansów po latach niepewności wydało korzystną dla firm interpretację ogólną. Zgodnie z jej treścią, przedsiębiorcy korzystający z ulgi B+R odliczą również wynagrodzenia pracowników za czas urlopu i choroby.

Poniżej omawiamy w punktach, czego dokładnie dowiadujemy się z Interpretacji Ogólnej Nr DD8.8203.1.2021 Ministra Finansów z dnia 13 lutego 2024 r. w sprawie możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych ulgi badawczo-rozwojowej:

1. Możliwość zaliczenia do kosztów kwalifikowanych: interpretacja pozwala na zaliczanie do kosztów kwalifikowanych ulgi na działalność badawczo-rozwojową również tych kosztów, które są związane z usprawiedliwioną nieobecnością pracownika (np. urlop, choroba). Oznacza to, że wynagrodzenia wypłacane pracownikom w czasie ich usprawiedliwionej nieobecności mogą być uwzględniane jako koszty kwalifikowane, jeśli pracownicy ci zajmują się działalnością badawczo-rozwojową.
2. Kryteria rozliczeniowe: dla kosztów kwalifikowanych wymagane jest, aby odzwierciedlały one czas pracy poświęcony na działalność badawczo-rozwojową. Oznacza to, że wciąż powinna być prowadzona ewidencja, która pozwoli określić, jak dużo czasu pracownicy spędzili na działalności badawczo-rozwojowej, nawet jeżeli byli nieobecni, ale otrzymywali wynagrodzenie.
3. Generalnie: MF wyjaśniło, jak należy rozumieć pojęcie „ogólnego czasu pracy”, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT i art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT (w szczególności w kontekście usprawiedliwionych nieobecności pracownika). Zgodnie z tymi przepisami, koszt związany z zatrudnieniem pracownika może zostać zaliczony do kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową jedynie w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu. Termin „ogólny czas pracy” nie został zaś zdefiniowany ani w ustawie o PIT, ani w ustawie o CIT, a co za tym idzie, należy odnosić się do przepisów Kodeksu pracy.

2. RODO, reklama i identyfikatory internetowe

Mając na uwadze wagę niedawnego orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 7 marca 2024 r. w sprawie C-604/22 (IAB Europe przeciwko Gegevensbeschermingsautoriteit), istotne jest zrozumienie, jak wyrok ten wpłynie na praktyki związane z przetwarzaniem danych osobowych w kontekście reklamy internetowej.

Kluczowe punkty orzeczenia:

1. Definicja danych osobowych: Orzeczenie TSUE potwierdziło, że identyfikatory internetowe, które można połączyć z innymi danymi takimi jak adres IP, co może doprowadzić do identyfikacji użytkownika, stanowią dane osobowe w rozumieniu art. 4 ust. 1 RODO. To oznacza, że każdy element informacji, który pozwala na identyfikację osoby (nawet jeśli indywidualnie nie identyfikuje osoby bez dodatkowych danych), musi być traktowany jako dane osobowe.
2. Zgoda na przetwarzanie danych: Trybunał uznał, że informacje dot. preferencji użytkownika lub wyrażonych przez niego zgód zawarte w strukturach takich jak TC String (Transparency and Consent String), również stanowią dane osobowe, jeśli można je powiązać z osobą fizyczną. To podkreśla potrzebę zapewnienia, że mechanizmy wyrażania zgody są jasne, przejrzyste i pozwalają na jednoznaczne określenie, do jakiego przetwarzania dana osoba wyraża zgodę.
3. Współadministratorzy danych: W kontekście IAB Europe, orzeczenie określa, że organizacja ta, ustanawiając reguły dotyczące przetwarzania danych, może być uznana za współadministratora danych, nawet jeśli nie ma bezpośredniego dostępu do danych osobowych przetwarzanych zgodnie z ustalonymi przez nią regułami.
4. Wpływ na działalność:

• Przetwarzanie danych w reklamie: Firmy działające w branży reklamowej muszą szczegółowo przemyśleć jak zbierają, przetwarzają i wykorzystują dane osobowe, aby zapewnić zgodność z RODO. Przesądzanie, że informacje dot. zgód i preferencji stanowią dane osobowe, może wymagać przeglądu i dostosowania banerów działających na stronach internetowych, polityk prywatności oraz procedur związanych z pozyskiwaniem zgód.
• Umowy o współadministrowanie: Jeśli Państwa działalność obejmuje współpracę z innymi podmiotami w zakresie przetwarzania danych (np. w ramach platform reklamowych), konieczne może być renegocjowanie umów, aby jasno określić role i odpowiedzialności jako współadministratorów danych.

3. Ustawa o ochronie sygnalistów – niekończąca się opowieść

W końcu projekt ustawy o ochronie sygnalistów trafił do Sejmu. Polska czeka na wdrożenie dyrektywy dotyczącej ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa od kilku lat – termin przewidziany na transpozycję dyrektywy minął 17 grudnia 2021 roku.

Projekt ustawy o ochronie sygnalistów wprowadza szereg kluczowych zmian i zobowiązań, które mają na celu dostosowanie polskiego prawa do dyrektyw Unii Europejskiej w tej materii. Oto główne elementy projektu, które mogą wpłynąć na działalność organizacji zarówno w sektorze publicznym, jak i prywatnym:

1. Definicja sygnalisty i zakres ochrony: Projekt rozszerzył pojęcie sygnalisty na inne osoby, które z racji zawartej umowy, mogą mieć informacje o naruszeniach prawa. Ochrona będzie dotyczyła de facto każdej osoby działającej w ramach danej organizacji, a więc nie tylko osób zatrudnionych na umowę o pracę, ale także wolontariuszy, stażystów, jak również osób działających na podstawie umów cywilnoprawnych, takich jak umowy zlecenia czy o dzieło.
2. Firmy zobowiązane: Zobowiązani do wdrożenia procedur sygnalizacyjnych będą:

• przedsiębiorcy zatrudniający co najmniej 50 pracowników,
• prowadzący działalność w zakresie usług finansowych (niezależnie od liczby zatrudnianych pracowników),
• prowadzący działalność związaną z ryzykiem prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu (niezależnie od liczby zatrudnianych pracowników).

3. Procedury wewnętrzne i zewnętrzne zgłoszeń: Organizacje będą zobowiązane do wdrożenia wewnętrznych kanałów zgłaszania naruszeń, które muszą zapewniać anonimowość i bezpieczeństwo sygnalistów. Dodatkowo, Rzecznik Praw Obywatelskich będzie pełnił rolę zewnętrznego organu do przyjmowania zgłoszeń i wsparcia dla sygnalistów.
4. Ochrona przed działaniami odwetowymi: Ustawa szczegółowo reguluje ochronę sygnalistów przed ewentualnymi działaniami odwetowymi ze strony firmy jak zwolnienia, obniżki wynagrodzeń czy blokowanie możliwości awansu.
5. Odpowiedzialność karna: Ustawa przewiduje również odpowiedzialność karną dla osób, które przeszkadzają w zgłoszeniu, dokonują odwetu przeciwko sygnalistom, ujawniają ich tożsamość lub świadomie składają fałszywe zgłoszenia.
6. Vacatio legis: Przewidziano 3-miesięczny okres vacatio legis dla większości przepisów, z wyjątkiem tych dotyczących zgłoszeń zewnętrznych, które wejdą w życie po 6 miesiącach od ogłoszenia.

4. “Zapłać lub przekaż swoje dane do celów reklamy behawioralnej” pod lupą EROD

W odpowiedzi na ostatnie działania Europejskiej Rady Ochrony Danych (EROD), przedstawiamy kilka informacji dotyczących przyjętej przez ww. instytucję opinii w sprawie modeli „zgoda lub zapłata”.

Podstawowe informacje:

EROD opublikowała opinię, w której ocenia, że modele „zgoda lub zapłata” powinny oferować użytkownikom prawdziwy wybór i nie stawiać ich jedynie przed opcją „zapłać lub przekaż swoje dane do celów reklamy behawioralnej”. Oceniając te modele, EROD wskazuje, że często nie spełniają one wymogów RODO dotyczących ważnej zgody.

Kluczowe wnioski to:

• Prawdziwy wybór: EROD podkreśla, że konieczne jest zapewnienie użytkownikom rzeczywistego wyboru. To oznacza, że modele „zgoda lub zapłata” nie mogą ograniczać się do prostego wyboru między płatnością a przekazywaniem danych. Powinna również istnieć równoważna, bezpłatna alternatywa, która nie wymaga przetwarzania dużych ilości danych osobowych lub ich w ogóle nie przetwarza.
• Dobrowolność zgody: Zgoda musi być dobrowolna i niewymuszona. Opłaty nie mogą być ustawione na takim poziomie, aby w praktyce  zmuszać użytkowników do wyrażenia zgody na przetwarzanie danych. EROD zaleca, aby duże platformy oceniały, czy i jaka kwota opłaty jest odpowiednia w danych okolicznościach, aby nie narazić użytkowników na nieuzasadnione koszty.
• Równowaga sił: Platformy muszą ocenić, czy istnieje nierównowaga sił między nimi a użytkownikami. Duże platformy, z uwagi na swoją pozycję na rynku, mogą wywierać nadmierny nacisk na decyzje użytkowników. Ponadto, gdy brak wyrażenia zgody może skutkować wykluczeniem z ważnej usługi, to również powinno to być brane pod uwagę modelu pozyskiwania zgód.
• Zasady RODO: Niezależnie od modelu, wszystkie procesy przetwarzania danych muszą być zgodne z zasadami RODO, w tym zasadą minimalizacji, rzetelności, ograniczenia celu oraz proporcjonalności.

Podsumowanie:

Opinia EROD stanowi istotne wskazówki dotyczące stosowania modeli „zgoda lub zapłata” w kontekście RODO. Jest to sygnał dla wszystkich podmiotów stosujących te modele, w szczególności największych platform, aby przemyśleć ich strukturę i zapewnić zgodność z wymogami ochrony danych osobowych.

5. Projekt ustawy o kryptoaktywach

W końcu mamy projekt ustawy o kryptoaktywach, którego podstawowym celem jest zapewnienie stosowania w Polsce rozporządzenia w sprawie rynku kryptoaktywów (MiCA – Markets in Crypto Assets, Rozporządzenie 2023/1114), dotyczącego aktywów kryptograficznych i świadczenia usług w Unii Europejskiej. Projekt ustawy zapewniać ma również stosowanie przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/1113 z dnia 31 maja 2023 r. w sprawie informacji towarzyszących transferom środków pieniężnych i niektórych kryptoaktywów oraz zmiany dyrektywy (UE) 2015/849.

“Rozporządzenia, w przeciwieństwie do dyrektyw, nie wymagają implementacji, ponieważ są bezpośrednio skuteczne we wszystkich państwach członkowskich UE. Praktyczne wejście w życie i stosowanie wskazanych rozporządzeń wymaga jednak podjęcia szeregu czynności faktycznych oraz zmian w prawie, w szczególności art. 93 rozporządzenia 2023/1114 nakłada na państwa członkowskie obowiązek wyznaczenia właściwego organu odpowiedzialnego za wykonywanie funkcji i obowiązków przewidzianych w rozporządzeniu. W Polsce organem tym będzie Komisja Nadzoru Finansowego (KNF).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 rozporządzenia 2023/1114 „kryptoaktywo” oznacza cyfrowe odzwierciedlenie wartości lub prawa, które da się przenosić i przechowywać w formie elektronicznej z wykorzystaniem technologii rozproszonego rejestru (DLT – Distributed Ledger Technology) lub podobnej technologii. Technologia ta, a także technologia blockchain, umożliwią prowadzenie nowych rodzajów działalności gospodarczej i stosowanie innowacyjnych modeli biznesowych, co może mieć pozytywny wpływ na rynek pracy i poziom wzrostu gospodarczego. Jednym z najpopularniejszych zastosowań technologii rozproszonego rejestru są właśnie kryptoaktywa. Emisja kryptoaktywów może ułatwiać proces pozyskiwania kapitału na nowe inwestycje, w szczególności dla małych i średnich przedsiębiorców. Mogą one stanowić także środek płatniczy o tańszym, szybszym i wydajniejszym charakterze w transakcjach transgranicznych ze względu na ograniczenie liczby pośredników i związanych z tym opłat.

Aktualnie na poziomie Unii Europejskiej prowadzone są prace nad aktami delegowanymi do MiCA: Regulatory Technical Standards „RTS” (regulacyjne standardy techniczne) oraz Implementing Technical Standards „ITS” (wykonawcze standardy techniczne). Standardy te przygotowane zostaną w ramach współpracy Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego (ENUB), Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) i Europejskiego Banku Centralnego (EBC).

Jak zwrócono uwagę wyżej, art. 93 i 94 rozporządzenia 2023/114 zobowiązują państwa członkowskie do wyznaczenia właściwego organu odpowiedzialnego za wykonywanie funkcji i obowiązków przewidzianych w rozporządzeniu. Wyznaczony w tym trybie organ uprawniony będzie m.in. do:

• zobowiązania dowolnej osoby do przedstawienia informacji i dokumentów, które mogą być istotne dla wykonywania spoczywających na nim obowiązków;
• zawieszenia świadczenia usług przez dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów lub do zobowiązania dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów do zawieszenia świadczenia tych usług na okres nie dłuższy niż 30 kolejnych dni roboczych, jeżeli wystąpią uzasadnione powody, aby podejrzewać, że doszło do naruszenia rozporządzenia;
• zakazania świadczenia usług w zakresie kryptoaktywów w przypadku stwierdzenia, że doszło do naruszenia rozporządzenia;
• ujawnienia lub zobowiązania dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów do ujawnienia wszystkich istotnych informacji, które mogą mieć wpływ na świadczenie usług w zakresie kryptoaktywów, aby zapewnić ochronę interesów klientów, w szczególności posiadaczy detalicznych lub zapewnić sprawne działanie rynku;
• podania do publicznej wiadomości faktu, że dostawca usług w zakresie kryptoaktywów nie spełnia swoich obowiązków;
• zawieszenia świadczenia usług przez dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów lub do zobowiązania dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów do zawieszenia świadczenia tych usług, jeżeli dostawca znajduje się w takiej sytuacji, że świadczenie usług w zakresie kryptoaktywów byłoby szkodliwe dla interesów klientów, w szczególności posiadaczy detalicznych;
• nałożenia obowiązku przeniesienia istniejących umów do innego dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów w przypadkach cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności w charakterze dostawcy usług kryptoaktywów.

Istotne jest także, że rozporządzenie upoważnia państwa członkowskie do zastosowania tzw. „środków przejściowych” (art. 143). Przedsiębiorcy, którzy przed 30 grudnia 2024 r. świadczyć będą usługi związane z kryptoaktywami na podstawie aktualnie obowiązującego prawa krajowego, będą mogli kontynuować tę działalność do czasu rozpoczęcia stosowania MiCA (przez 18 miesięcy od grudnia 2024 r., czyli do 1 lipca 2026 r. albo do momentu, gdy zostanie przyznane albo nastąpi odmowa przyznania zezwolenia zgodnie z MiCA).”

(źródło: https://www.gov.pl/web/radalegislacyjna/opinia-z-15-marca-2024-r-o-rzadowym-projekcie-ustawy-o-kryptoaktywach)

6. Umowa leasingu i weksel do zmiany

Szykują się kolejne zmiany w Kodeksie cywilnym. Oto niektóre z nich:

1. Wprowadzenie formy dokumentowej umowy leasingu:

• Zmniejszenie formalności: Przejście z wymogu formy pisemnej ad solemnitatem do formy dokumentowej ułatwi i przyspieszy proces zawierania umów leasingowych. Nie będzie wymagany podpis odręczny lub kwalifikowany podpis elektroniczny.
• Bezpieczeństwo i szybkość transakcji: Zmiany te sprzyjają szybszemu przetwarzaniu umów i mogą przyczynić się do zwiększenia liczby transakcji leasingowych, co jest korzystne zarówno dla dostawców, jak i odbiorców tego typu usług finansowych.
• Elastyczność w procedurach: Możliwość stosowania formy dokumentowej lub elektronicznej do wykonywania czynności takich jak upomnienia czy wyznaczanie dodatkowych terminów płatności, co przyczyni się do ułatwienia komunikacji oraz egzekwowania praw leasingodawców..

2. Wprowadzenie elektronicznego weksla:

• Nowoczesne technologie: Użycie technologii blockchain do tworzenia elektronicznych weksli może zrewolucjonizować rynek papierów wartościowych, zwiększając bezpieczeństwo i niezmienność dokumentów oraz umożliwiając ich szybką wymianę.
• Redukcja kosztów i zwiększenie efektywności: Elektroniczne weksle zminimalizują potrzebę fizycznej obecności i tradycyjnego obiegu dokumentów, co obniża koszty operacyjne i skraca czas realizacji transakcji.

7. Konsument z ograniczonym czasem w ramach rękojmi

Ustawa o prawach konsumenta wprowadza szereg regulacji mających na celu ochronę konsumentów w transakcjach z przedsiębiorcami. Istotną kwestią jest art. 43c, który nakłada na przedsiębiorcę odpowiedzialność za niezgodność towaru z umową, jeśli ujawni się ona w ciągu dwóch lat od daty dostarczenia towaru. Jednakże brak jest w tym przepisie wyraźnego ograniczenia czasowego dla konsumenta na zgłoszenie tej niezgodności, co może prowadzić do pewnych niejasności prawnych i praktycznych problemów dla przedsiębiorców.

Kluczowe aspekty i zmiany proponowane w nowelizacji:

1. Odpowiedzialność przedsiębiorcy: Obecnie przedsiębiorca jest odpowiedzialny za wszelkie niezgodności towaru z umową, które ujawnią się w ciągu dwóch lat od dostarczenia towaru. To daje konsumentom silne zabezpieczenie, ale również stawia przedsiębiorców w niepewnej sytuacji prawnej przez długi czas.
2. Propozycja nowelizacji: Ustalenie terminu dla konsumenta: Sugeruje się, aby konsument miał obowiązek zgłosić niezgodność towaru z umową i skorzystać z przysługujących mu uprawnień (np. żądanie naprawy, wymiany towaru, obniżenia ceny, odstąpienia od umowy) w ciągu roku od momentu wykrycia nieprawidłowości. To ograniczenie czasowe ma na celu zwiększenie pewności prawnej dla przedsiębiorców.
3. Zalety wprowadzenia proponowanej zmiany:

• Zwiększenie pewności prawnej dla przedsiębiorców: Przedsiębiorcy będą mieli większą jasność co do okresu, w którym mogą spodziewać się roszczeń od konsumentów, co pozwoli lepiej zarządzać ryzykiem oraz prowadzić ewentualne postępowania reklamacyjne.
• Wyważenie interesów stron: Ustawa nadal zapewnia konsumentom wystarczający czas na zauważenie i zgłoszenie niezgodności, jednocześnie zapewniając, że przedsiębiorcy nie będą nieskończenie narażeni na potencjalne roszczenia.
• Zapobieganie nadużyciom: Ograniczenie czasowe może również zapobiegać nadużyciom ze strony konsumentów, którzy mogliby opóźniać zgłaszanie niezgodności w nieskończoność.

Zalecenia dla przedsiębiorców:

• Dokumentacja i procedury: Przedsiębiorcy powinni zaktualizować swoje procedury obsługi reklamacji oraz systemy dokumentacji, aby mogli efektywnie zarządzać roszczeniami w nowym, ograniczonym czasie.
• Komunikacja z konsumentami: Ważne będzie również, aby przedsiębiorcy jasno informowali konsumentów o ich prawach i obowiązkach, w tym o terminach na zgłaszanie nieprawidłowości.

8. Marketplace’y z nowymi obowiązkami sprawozdawczymi

Od 1 lipca 2024 roku będziemy mieli nowe przepisy, które dotkną m.in. marketplace’y. Dyrektywa DAC7 wprowadziła nowe obowiązki sprawozdawcze dla platform cyfrowych takich jak Allegro czy Booking. Implementacja tej dyrektywy w Polsce idzie bardzo powoli (Komisja wszczęła postępowanie naruszeniowe) – oto główne punkty dotyczące tych przepisów:

1. Obowiązek przekazywania informacji: Platformy cyfrowe będą musiały przekazywać informacje o sprzedawcach działających za ich pośrednictwem do Krajowej Administracji Skarbowej. Dotyczy to transakcji takich jak sprzedaż towarów, świadczenie usług, udostępnianie środków transportu oraz nieruchomości.
2. Cel dyrektywy: Celem jest zwalczanie oszustw podatkowych i zapewnienie równych warunków konkurencji poprzez lepsze śledzenie i raportowanie dochodów uzyskiwanych za pośrednictwem platform cyfrowych.
3. Kto będzie objęty ustawą: Ustawa obejmie platformy e-handlu, rezerwacji noclegów, najmu środków transportu oraz zamawiania przejazdów samochodem. Wyłączenie znajdą drobni i okazjonalni sprzedawcy, którzy w ciągu roku dokonają mniej niż 30 transakcji, a ich łączne wynagrodzenie nie przekroczy równowartości 2 tys. euro.
4. Raportowanie: Operatorzy platform cyfrowych będą corocznie raportować do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej dane o sprzedawcach. Informacje te będą automatycznie wymieniane między organami podatkowymi państw członkowskich UE.

9. „Chmura dla przedsiębiorców”

We współpracy trzech instytucji – Centralnego Ośrodka Informatyki, Ministerstwa Cyfryzacji oraz Ministerstwa Rozwoju i Technologii – powstał nowy przewodnik, który ma na celu wsparcie przedsiębiorców w transformacji cyfrowej swoich firm. „Chmura dla przedsiębiorców” to baza wiedzy zawierająca porady, przykłady zastosowania nowoczesnych technologii oraz ważne informacje dotyczące korzystania z chmury.

Oto kilka prawnych zagadnień omówionych w dokumencie:

• Prawne aspekty chmury obliczeniowej i AI: Przewodnik zwraca uwagę na to, jak daleko sięga odpowiedzialność firm korzystających z chmury obliczeniowej oraz AI. Podkreśla konieczność zrozumienia obowiązujących przepisów i regulacji, które mają wpływ na przetwarzanie i przechowywanie danych w chmurze, szczególnie w kontekście ochrony danych osobowych i zgodności z RODO.
• Cyberbezpieczeństwo: Dokument podkreśla, jak ważne jest zrozumienie zagadnień związanych z cyberbezpieczeństwem. Porusza tematy takie jak ochrona danych, stosowanie odpowiednich zabezpieczeń i polityk bezpieczeństwa, które są kluczowe przy wyborze dostawców chmury i usług.

Przewodnik można pobrać tutaj: https://www.gov.pl/web/cyfryzacja/nowy-przewodnik-chmura-dla-przedsiebiorcow-ktory-wspiera-transformacje-cyfrowa-firm

10. Jaki znak towarowy wybrać – słowny czy słowno-graficzny

Więcej o tym w naszym artykule tutaj.

11. Zwolnienie przez Skype, przy użyciu nieformalnych zwrotów

Jakiś czas temu Internet obiegły screeny związane ze zwolnieniem z pracy (?) dokonanym przy wykorzystaniu Skype’a i przy użyciu sformułowań rzadko towarzyszących oświadczeniu woli o rozwiązaniu umowy.

Tak, oświadczeniu woli. Jeśli z komunikatu jednoznacznie wynika, że ktoś ma „zniknąć” z miejsca, w którym pracuje i zostanie mu wypłacone wynagrodzenie za przepracowany czas, to bez dwóch zdań mamy do czynienia z czynnością prawną – a tak było w tym przypadku.

Zaznaczamy, nie wiemy dokładnie jaki rodzaj umowy łączył strony ani szczegółowych ustaleń. Niemniej po opublikowaniu screenów, reakcja była nerwowa – zwolnionej osobie między innymi grożono prawnikami, wydane zostały też oświadczenia o tzw. hejcie wymierzonym w firmę.

Czy zwolniona osoba mogła opublikować screeny? Lub szerszej, o czym należy pamiętać gdy chcemy nagłośnić jakieś negatywne zdarzenie czy komunikację:

• nie podajemy nazwy firmy, a tym bardziej danych osobowych (imienia i nazwiska) – działanie takie może rzeczywiście sprowadzić na kogoś roszczenia osób trzecich,
• ograniczamy swój komentarz do opisu zdarzenia, nie oceniając poszczególnych uczestników – zbyt ostre słowa czy sądy lub pisanie nieprawdy, może skutkować odpowiedzialnością cywilną za naruszenie dóbr osobistych, a nawet odpowiedzialnością karną za zniesławienie lub zniewagę.

Możliwość zidentyfikowania autora wiadomości wysyłanych za pośrednictwem komunikatora, może spowodować, że dojdzie do naruszenia jego dóbr osobistych, w szczególności tajemnicy korespondencji – wówczas narażamy się m.in. na bycie pozwanym i konieczność udowodnienia przed sądem, że nasze działanie nie było bezprawne.

A wracając do sprawy zwolnienia za pośrednictwem Skype’a. Wydaje się, że w tym przypadku nawet to, że w jednym miejscu pojawiła się nazwa firmy nie powoduje, że działanie zwolnionej osoby było właśnie bezprawne.

Oczywiście, grożenie prawnikami wciąż się zdarza jako metoda nacisku, ale w tym przypadku odniosło odwrotny skutek. Szczególnie, że firma (czy jej właściciel) nie mają większych szans w sądzie w sprawie np. o ochronę dóbr osobistych, mając na uwadze przebieg wydarzeń (jeśli screeny przedstawiają całość korespondencji) i to, że nie doszło do zastrzeżenia, że przebieg rozmowy jest poufny.

12. Biedronka kontra Lidl, czyli wojna na SMS-y okiem ekspertów

Działania podejmowane przez sieć handlową Biedronka to kolejna odsłona wojny handlowej z Lidlem. Każda z tych sieci stara się udowodnić Polakom, że to ona jest tą najtańszą – przy wykorzystaniu wszelkich metod, w tym reklamy porównawczej.

Dotychczasowe działania Lidla – telewizyjne reklamy odnoszące się do cen u głównego konkurenta okazały się tylko początkiem pojedynku. Obecnie Biedronka wysyła SMSy informujące o tym, że ma ceny tańsze niż te w Lidlu, czy nawet o tym, że konkurent przedstawiał błędne informacje w swoich materiałach.

Sprawa budzi szereg wątpliwości natury prawnej – czy reklama prezentowana przez Biedronkę nie narusza dobrych obyczajów? Czy spełnia wszelkie wymogi dla reklamy porównawczej wynikające z przepisów? Kolejną kwestią jest to czy wysyłka tego typu komunikacji stanowi standardowe działania handlowe i marketingowe, na które zgodziły się osoby, które przekazały Jeronimo Martis swój numer telefonu.

Jak sprawę rozstrzygnie UOKiK lub inne organy? Czy ktoś stwierdzi, że doszło do naruszenia zasad uczciwej konkurencji? Tego póki co nie wiemy, chociaż wydaje się, że sposób przeprowadzania ostatnich akcji jest na granicy prawa. Natomiast konsumenci chyba powinni być zadowoleni – skutkiem wojny na reklamy są przecież coraz większe promocje na różne produkty. Poza tymi, którzy naprawdę nie lubią dostawać SMSów z reklamami.

Z pełnym artykułem, w którym sprawę komentuje jeden z naszych prawników, można zapoznać się tutaj: https://nowymarketing.pl/lidl-kontra-biedronka-czyli-wojna-na-sms-y-okiem-ekspertow/

Na nasz newsletter można zapisać się tutaj: https://lawmore.pl/newsletter/